Posty

romet pony ,,motorynka"

Obraz
Pony – polski jednoosobowy motorower (motorynka), produkowany przez Zakłady Rowerowe Romet w Bydgoszczy, w latach 1978–1994. Skierowany głównie do młodzieży. Wyposażony w dwusuwowy silnik, produkowany przez Zakłady Metalowe Dezamet w Nowej Dębie. Pojazd rozwijał prędkość 40 km/h i spalał 2,2 l mieszanki (benzyna + olej) na 100 km. Cechowała go prostota budowy i obsługi. Na wyposażeniu motorynek nie znalazł się prędkościomierz, ani elektryczny sygnał dźwiękowy, był za to dzwonek rowerowy. Produkcję zakończono w 1994 roku. Dwie pierwsze cyfry w numerze ramy oznaczają rok, w którym motorower został wyprodukowany.Pony 50-M-1 to pierwsza wersja tego pojazdu, produkowanego przez ówczesne Zjednoczone Zakłady Rowerowe Romet. Motorynka była wyposażona w silnik Dezamet 022 (o pojemności 49,8 cm³), produkowany w Zakładach Metalowych Dezamet. Silnik współpracował z dwubiegową, manualną skrzynią biegów. Zmiana biegów dokonywana była za pomocą manetki (współpracującej ze sprzęgłem) umiejscowionej n

Jawa 350 TS – motocykl szosowo-turystyczny produkowany przez firmę Jawa.

Obraz
Model ten cechował się sportowym wyglądem, zmodernizowanym silnikiem, nową instalacją elektryczną. Silnik jest dalszym usprawnieniem silników z lat 50 XX w. Główną zmianą było wprowadzenie 4 łożysk na wale. Głowice i cylindry tym razem trzymały się na 4 szpilkach. Cylindry posiadały 4 kanały płuczące i jeden większy kanał wydechowy – w poprzednim modelu były 2 kanały płuczące i 2 kanały wydechowe. Cylindry poprzedniego modelu były w całości żeliwne, w Jawie TS zastosowano aluminiowe cylindry z żeliwną tuleją co znacznie poprawiło odprowadzenie ciepła. Obniżyło też masę silnika. Zmieniono kształt zewnętrzny silnika. Silnik zaopatrzono w nowy gaźnik (Jikov 2928 CE) o średnicy gardzieli 28 mm z komorą pływaka umieszczoną centralnie dzięki czemu nie występowało zalewanie silnika w czasie ostrych przechyłów. Instalacja elektryczna przeszła gruntowne zmiany. Prądnicę zastąpił alternator trójfazowy synchroniczny o mocy 210 W i napięciu znamionowym 12 V. Instalacja zapłonowa pozostała praktycz

fiat 126p ,,maluch"

Obraz
Fiat 126 potocznie „Maluch” (wł. centoventisei) – samochód osobowy klasy aut najmniejszych, konstrukcji włoskiego producenta Fiat, produkowany w latach 1972–2000. Produkowany był przez Fiata oraz na licencji przez polską Fabrykę Samochodów Małolitrażowych (od 1992 część koncernu Fiat jako Fiat Auto Poland) jako Polski Fiat 126p (we Włoszech do 1980, w Polsce w okresie od 6 czerwca 1973 do 22 września 2000). Fiat 126 był następcą i rozwinięciem technicznym produkowanego od 1957 modelu 500 Nuova. Zachowano ogólną koncepcję samochodu, napędzanego benzynowym, czterosuwowym, chłodzonym powietrzem silnikiem typu R2, umieszczonym w tylnej części pojazdu. Napęd był przenoszony poprzez 4-biegową ręczną skrzynię biegów na koła tylne. Oprócz podstawowego modelu z 2-drzwiowym nadwoziem typu fastback, napędzanego początkowo silnikiem o pojemności skokowej 594 cm³ i mocy 23 KM, a od 1977 652 cm³ i 24 KM, produkowane były również modele pochodne: Steyr-Fiat 126 (1973–1975), produkt austriackiej fi

MZ ETZ 250 – motocykl produkowany w latach 1981 – 1989 w Zschopau.

Obraz
Silnik EM250 to dwusuw z przepłukiwaniem zwrotnym chłodzony powietrzem. Duraluminiowy, bogato użebrowany cylinder z głowicą posiada żebra chłodzące wyłącznie poziome z gumowymi elementami tłumiącymi hałas. Wewnątrz cylindra jest zalana żeliwna tuleja cylindrowa z układem kanałów. Wadą silników EM250 jest niski moment obrotowy w zakresie do 3000 obrotów i jego szybki przyrost powyżej tej wartości. Sam przebieg momentu obrotowego wykazuje dwa szczyty, jeden dla obrotów 3500 i drugi dla 5200 obr./min. Jest to tzw. podwójna biegunowa, często występująca w silnikach dwusuwowych o sporym wysileniu, z rozrządem tłokowym. W praktyce objawia się to tym, iż motocykl rozpędza się dość ospale z niskich obrotów, aby energicznie przyśpieszać, gdy obroty silnika osiągają poziom powyżej 3000-3500. Jednak cecha ta występowała we wszystkich ówcześnie produkowanych motocyklach z silnikiem dwusuwowym o takim samym rozrządzie i zbliżonym wysileniu. Mimo tych cech średnie ciśnienie użyteczne silnika jest sp

Ursus C-4011 – ciągnik rolniczy produkowany w latach 1965–1970 przez Zakłady Mechaniczne Ursus.

Obraz
Przełom lat 50. i 60. w polskim rolnictwie przyniósł zapotrzebowanie na nowoczesne średnie i ciężkie ciągniki rolnicze. Wówczas narodził się pomysł nawiązania współpracy z fabryką ciągników ZETOR w Czechosłowacji. Jesienią 1961 r. udała się tam specjalna delegacja partyjno-rządowa na rozmowy o współpracy[1]. 4 kwietnia 1962 roku została podpisana umowa pomiędzy Rządem PRL a Rządem CSRS, obowiązująca do 31 grudnia 1980 roku, o współpracy w produkcji ciągników, na mocy której strona polska zrezygnowała z produkcji średnich ciągników własnej konstrukcji i przyjęła licencję na ciągnik Zetor 4011.[2] Pierwszy ciągnik wyjechał z hali fabrycznej 15 kwietnia 1965 r.[3] W kwietniu 1967 r. ciągnik C-4011 zdobył srebrny medal na Targach w Budapeszcie[4]. Do napędu ciągnika zastosowano 4-cylindrowy żeliwny silnik wysokoprężny typu S-4001 o pojemności skokowej 3120 cm³ i mocy maksymalnej 31 kW (42 KM). Produkcja została zakończona w 1970 roku po wyprodukowaniu 98 284 sztuk tego modelu. W następnyc

WSK – marka polskich motocykli popularnych i produkowanych w latach 1955–1985 przez Wytwórnię Sprzętu Komunikacyjnego PZL w Świdniku

Obraz
Nazwa i znak firmowy pochodziły wprost od nazwy producenta: Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Świdniku, gdzie dla zaspokojenia potrzeb rynku w 1955 roku zlokalizowano dodatkową produkcję motocykli M06. Motocykle WSK M06 do 1957 roku nie różniły się od tych produkowanych przez Warszawską Fabrykę Motocykli, jednak w późniejszych latach konstruktorzy z WSK zaczęli konkurować z głównym producentem pod względem stosowanych rozwiązań i modernizacji i to na tyle skutecznie, że zaprezentowany na Targach Poznańskich wiosną 1964 roku zmodernizowany model M06 zachowując tę samą cenę co WFM miał solidny widelec teleskopowy z tłumieniem olejowym, pełnobębnowe hamulce, większy reflektor i wzmocnioną ramę. Stało się to jedną z przyczyn decyzji o zamknięciu produkcji w warszawskiej wytwórni[potrzebny przypis]. Podstawowy model M06 produkowany był ze zmianami aż do roku 1985. Ostatni egzemplarz WSK zjechał z taśmy 31 października 1985 roku i był to ostatni motocykl wyprodukowany w Polsce. W fabryce C

motocykle SHL

Obraz
Pierwszy model motocykla SHL, produkowany w latach 1938–1939, opracowany został przez inż. Rafała Ekielskiego w oparciu o brytyjski silnik Villiers 98 cm³, którego produkcję uruchomiono na podstawie umowy licencyjnej. Podwozie SHL 98 skonstruowane było z kształtowników tłoczonych z blachy łączonych śrubami z elementami odlewanymi. Wyprodukowano kilkaset motocykli (być może ponad tysiąc), plan na 1939 rok obejmował 2 tysiące motocykli, lecz dalszą produkcję przerwał wybuch II wojny światowej w 1939 roku[1]. Dostarczano też silniki dla motocykli Podkowa 98[1]. Po zakończeniu II wojny światowej postanowiono wznowić w Kielcach produkcję motocykli. W roku 1947 skonstruowano prototyp motocykla SHL 125 – M02 według własnego projektu, opartego na wzmocnionej konstrukcji ramy przedwojennej oraz krajowym silniku S01 o pojemności 125 cm³ (opracowanym w 1946 r. przez Centralne Biuro Techniczne na bazie niemieckiego DKW RT125 dla motocykla Sokół 125 – M01 produkowanego w Warszawie). Model ten wpro